18 Aralik'tan bu yana memleketteyim, yarin sabah tekrar kurkcu dukkanina geri donus ve kosusturmacaya dalis...Ordayken burayi burdayken orayi ozler oldum 3,5 yilda bir tuhaf geliyor insana, birisi soylese hadi ulan der inanmazdim!. Bundan sonrasi ne olur kestirmek zor artik birseyleri degistirmek lazim bu yil icersinde ve onumuze bakmaya devam etmeli.. Donusle beraber tekrar bir sonraki tatil hesaplari ve Turkiye seyahatini planlamalar..., sanki planladiklarini uygulayabiliyormusun dese birileri cevabi belli. Ne onla ne onsuz gibi birsey bu, uzun yillara dayanan dostluklar ve yasanmisliklar bir nefeste geride kalamiyor kalamayinca da suruncemeler basliyor... Insan mutlu mu mutsuz mu tam da kestiremiyor, disardaki hayat standardini buraya tasiyamiyorsun, burdaki dostlarini da oraya.. Hepsi bir arada olabilse heralde bulundugu yere kazik cakar insan.
***
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya Kemal
